خطاب شد که حاجات تو چیست؟ آنها را بگو تا برآورده سازم.
شیطان عرض کرد: خدایا! من محتاج خانه و منزلم و به من در دنیا خانهای عنایت فرما.
حضرت داوود(ع) جانشین حضرت طالوت شد (حدود 1015 سال قبل از میلاد) و حضرت سلیمان (علیهالسلام) به جای پدرش حضرت داوود(ع) نشست و مهمترین و باشکوهترین دوران بنیاسرائیل را به وجود آورد. اهل کتاب بر مبنای محتویات دروغین عهد عتیق (کتاب اول پادشاهان، باب 11) معتقدند حضرت سلیمان(ع) بر اثر وسوسه همسران بتپرست خویش، در آخر عمر بتپرست و خطاکار شد!
خدایا چه می شود ما را این شب، پر از رحمت و برکت، اما رسم مجنون شدن را نمی داینم، نمی دانیم که اگر لیلای عالم کاسه گدایی تو را می شکند. تو را دوست دارد و در انتظار یک نگاه پر از نیاز توست. شب قدر آمده است تا تویی که خسته عالم دنیایی، خسته بندگی تن شده ای.
وقتی روز شمار بندگی را ورق می زنی الطاف رحمت ایزدی
را در لابه لای روزها می بینی بعضی از ماه ها شور و حال دیگری دارند. اصلا
رنگ و بوی خدا در آنها نمایان تر است.
رجب، ماه خدا، ماه خالی شدن از
غیر خدا، ماهی که ملائکه در زمین به دنبال جمع کردن استغفار مثل من و تو
هستند. باید تخلیه شد باید دید روزها را چگونه گذرانده ایم. تپش قلبهایمان
با کدام طنین موزون می نواخت.
آیا با نوای استغفار (استغفرالله و اسئله التوبه) در این میکده دل را گشوشده ای؟! و آیا...
امام محمد باقر علیه السلام:
لکل شیء ربیع و ربیع القرآن شهر رمضان؛
هرچیز بهاری دارد و بهار قرآن ماه رمضان است.
(اصول کافی / ج2 / « کتاب فضل القرآن » « باب نوادر » حدیث 9 و 10)
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
ان من تمام الصوم اعطاء الزکاة یعنى الفطرة کما ان الصلوة على النبى (صلى الله علیه و آله) من تمام الصلوة؛
تکمیل روزه به پرداخت زکاة یعنى فطره است، همچنان که صلوات بر پیامبر (صلى الله علیه و آله) کمال نماز است.
(وسائل الشیعه، ج 6 ص 221، ح 5)
متن پاسخ ایشان به این شرح است:
قرار دادن دست راست بر روی دست چپ در نماز (دست بسته نماز خواندن) از اموری است که استحباب آن بین فقهای سه مذهب از مذاهب چهارگانة اهل سنّت مشهور است:
حنفیها میگویند:روی هم گذاشتن دستها در نماز، سنّت است وواجب نیست، و برای مرد بهتر است که کف دست راستش را بر پشت دست چپ، زیر ناف قرار دهد، و زن دستها را بر سینهاش بگذارد.
شافعیها میگویند: گذاشتن دست روی یکدیگر، در نماز، برای مرد و زن سنّت است و بهتر است که کف دست راست را بر پشت دست چپ زیر سینه و بالای ناف به سمت چپ قرار دهد.
حنبلیها میگویند: گذاشتن دستها روی هم، سنّت است و بهتر است که کف دست راست را بر پشت دست چپ نهاده، زیر ناف قرار دهند.
فضیل بن یسار گوید:
کان ابو جعفر (علیه السلام) اذا کان لیلة احدى و عشرین و لیلة ثلاث و عشرین اخذ فى الدعا حتى یزول اللیل فاذا زال اللیل صلى؛
امام باقر (علیه السلام) در شب بیست و یکم و بیست و سوم ماه رمضان مشغول دعا مىشد تا شب بسر آید و آنگاه که شب به پایان مىرسید نماز صبح را مىخواند.
(وسائل الشیعه، ج 7، ص 260، ح 4)
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
التقدیر فى لیلة تسعة عشر و الابرام فى لیلة احدى و عشرین و الامضاء فى لیلة ثلاث و عشرین؛
برآورد اعمال در شب نوزدهم انجام مىگیرد و تصویب آن در شب بیست ویکم و تنفیذ آن در شب بیست و سوم.
(وسائل الشیعه، ج 7 ص 259)